ÖZET

Türkiye şehircilik kültürü eğitimi verimliliği, felsefe, tarih, sosyoloji, kültür analizlerini birleştiren disiplinlerarası araştırma çerçevesinde mümkündür. Bu yayının en amacı, zor ve kapsamlı bir araştırma konusu olan Türkiye şehircilik kültürü eğitiminin genel metodolojik ilkelerinin belirlemesidir. Araştırmanın birleştirici temeli olarak, Avrupa sınır bölgeleri kültürünün araştırmacılarca test edilmiş ve tamamlanmış aktör-ağ teorisi sunulmuştur. Şehircilik fenomeni, aktör-ağ teorisi ilkeleri yardımıyla analiz edilmektedir.

Şehir, binalar, altyapı, alan ve diğer maddi nesneler şeklindeki kendisinin tabanına sahip olan sosyal bir nesnedir. Şehircilik kültürü sistemi, bileşkelerinin özel etkileşimine sahiptir. Bu sistemin, fonksiyonel ilişkiler ağı olarak gösterilmesi mümkündür. Ancak şehrin fiziki nesneleri, şehirde oturanların etkileşimi sisteminde anlam kazanmaktadır. Günlük hayat, şehir kültürünün eşsiz imajını gösteren anlamsal ilişki kompleksini açıklamaktadır. Şehircilik ortamı, sosyal alanın komple görüntüleme mekanizmalarının oluşturulduğu yoğun sosyal iletişim ortamıdır. Bu mekanizmaların özel bir yol ile araştırılması ve tanımlanması gereklidir. Makalede bunun metodolojisi ve Türkiye şehircilik kültürünün analizinde uygulanması ele alınmıştır.

ANAHTAR SÖZCÜKLER
Türkiye şehircilik kültürü, araştırma yöntemleri, günlük, görüntüleme, sosyal iletişim.

ABSTRACT

Effectiveness of the Turkey urban culture study is possible within the framework of interdisciplinary research, which involves the combination of philosophical, historical, sociological and cultural analysis. The main task of this article is to define methodological principles of the Turkey urban study as a complex subject of the research. The methodology of actor-network theory is proposed as the methodological basis of the study. This methodology has been tested and completed in cultural studies of European frontier. The actor-network theory concepts were also applied to the analysis of the phenomenon of urbanism.

The city is a social object that has a real "substrate" in the forms of buildings, infrastructure, territory and other material objects. The urban culture system appears as the special type of the interaction of its components. This system can be represented as a network of functional relationships. Nevertheless physical objects get their meaning in the system of interaction between residents. Everyday life discloses complex symbolic and semantic relationships which display a unique image of the city culture. The urban environment is the sphere of intensive social communication, which forms the complex of visualization mechanism of social space. This mechanism should be identified and described in a special way. The paper proposes a methodology for this investigation and its application to the urban Turkish culture analysis.

KEY WORDS
Urban culture of Turkey, methodology of research, visualization, social communication.

KAYNAKLAR / BIBLIOGRAPHY

ВАХШТАЙН В. С (2004). Возвращение материального. «Пространства», «сети», «потоки» в акторно-сетевой теории. Социологическое обозрение, 3. (4), 94-115.
ВИТОЛ А.В. (1987) Османская империя (начало XVIII в.). Москва: Наука.
ГИДДЕНС Э.(2003) Социология. Москва: Академический проект.
ЗИММЕЛЬ Г. (1996) Руина. Избранное Т. 2. Созерцание жизни, Москва: Юрист, 227-233,.
ЗИММЕЛЬ Г. (2006) Рама картины. Эстетический опит. In: Социология вещей, 48-54, Москва: Издательский дом «Территория будущего».
ЗБАРАЖСКИЙ К. (1984) О состоянии оттоманской империи и ее войска. In: Османская империя в первой четверти XVII века, Москва: Наука, 150-163.
КНОРР-ЦЕТИНА К. (2006) Социальность и объекты. Социальные отношения в постсоциальных обществах знания. Іn: Социология вещей:сборник статей, Москва: Издательский дом «Территория будущего», 267-306.
МЕРЛО-ПОНТИ М. (1999) Феноменология восапиятия. Санкт-Петербург: «Ювента»-«Наука».
ПАЛАГУТА В. И. (2010) Самоидентификация социального субъекта в дискурсивных пространствах. Днепропетровск: Инновация.
ПАРК Р. (2006) Городское сообщество как пространственная конфигурация и моральный порядок. Социологическое обозрение, 5.(1),11-18.
СЕРТО МИШЕЛЬ де. (2013) Изобретение повседневности. Санкт-Петербург: Издательство Европейского университета в Санкт-Петербурге.
ТОДОРОВ Н. (1976) Балканский город XV— XIX вв. Москва: Наука.
ФИЛИППОВ А. Ф. (2008) Социология пространства . Санкт-Петербург: «Владимир Даль»
ХАЙДЕГГЕР М. (1997) Бытие и время. Москва: Издательство Ad Marginern
GÜNAY B. (1999) Urban Design is a Public Policy, Metu Faculty of Architecture, Ankara Press.
ÜNLÜ T. (1999) Urban Coding as a Tool to Control Urban Form, Middle East Technical University, AnkaraULUDAĞ Z.(1998) The Social Construction of Meaning in Landscape Architecture; A Case Study of Gençlik Parkı in Ankara, Unpublished Ph.D. Thesis, METU, Ankara.