ÖZET
Mahdum Kulı, çağının aydın bir şairidir. Şiirleriyle yaşadığı yüzyıla ışık tutmuştur. Mahdum Kulı, kendisini halktan uzak tutmamış, halkın acılarına üzülen, sevinçlerini paylaşan bir şair olmuştur. Şiirleriyle insanları iyiliğe, dürüstlüğe, mertliğe davet etmiştir. Halkın sağlığını ve huzurunu düşünen şair, kötü alışkanlıkların ve huyların terk edilmesini istemektedir. Şair halkı ve yöneticileri şiirleriyle uyararak toplumu huzura ve mutluluğa kavuşturacağı inancındadır. Bunun sağlanabilmesi için de insan sevgisini ön plana çıkarmıştır. İnsanlar olgunlaştıkça toplumun da düzeleceğine inanan bir şairdir.

ANAHTAR SÖZCÜKLER
Mahdum Kulı, Divan, insani özellikler, insan, insan sevgisi.

ABSTRACT
Mahdum Kulı is an intellectual poet of his age. He enlightened to century which he lived with his poems. He did not keep himself away to community, he felt sorry for their pain, shared their joy instead. He invited people to goodness, honesty and manhood via poems. The poet, who cared public health and peace, wanted people to quit their bad habits and bad behaviors. He has a belief that warning people and governors will ensure community peace and welfare. He brought humanism into prominence to make it happen. He thought as people show greater maturity then the community's general wellbeing and happiness will improve.

KEY WORDS
Mahdum Kulı, Divan, human, human behavior, humanity.

KAYNAKLAR / BIBLIOGRAPHY

AKARSU, Bedia (1998)  Kişi Kavramı ve İnsan Olma Sorunu, İstanbul: İnkılâp.
ATANİYAZOV,  S. (1999) “Türkmen Boylarının Geçmişi, Yayılışı, Bu günkü Durumu ve Geleceği”, Bilig, TDSB Dergisi, A.Yesevî Ü. Yardım Vakfı S. 10, Yaz, 1999, ss. 1-30.
ATAYEV, Kakacan (1988) XVIII Asır Türkmen Edebiyatı, Aşgabat.
BAYMIRADOV, A. (1983) Magtımgulı Hakında Rovayatlar ve Legendalar, Aşgabat: Ilım Neşiryatı.
ÇARIYEV, G. O. (1971)  Magtımgulı, Akıldar, Aşgabat: Ilım Neşiryatı.
GARRIYEV, B. A. (1975) Magtımgulı, Aşgabat: Ilım Neşiryatı.
MIRADOV, S. (1989) “Dövrüñ Beyanı”, Magtımgulı 250, (Şahır Hakında Ilmı Dokladlar, Makalalar ve Habarlar, Aşgabat, ss. 160-173. 
ÖZEK, Ali vd. (1993) Kur’ân-ı Kerîm ve Açıklamalı Meâli, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, Ankara.
ÖVEZGELDİYEV, M (1989) “Dünyä Poeziyasınıñ Ummanı”, Magtımgulı 250,(Şahır Hakında Ilmı Dokladlar, Makalalar ve Xabarlar), ss.12-23, Aşgabat.
TEPE, Harun (2015) “İnsan ve Ahlak”, Ahlak Felsefesi Yazıları, Ankara, ss.53-75.